آشنایی با بیماری مزمن کلیه

بیماری مزمن کلیه در اثر مختل‌شدن عملکرد کلیه توسط برخی بیماری‌ها ایجاد می‌شود.
این آسیب طی چند ماه یا چند سال بدتر می‌شود.

بیماری‌ها و مشکلاتی باعث ایجاد بیماری مزمن کلیه می‌شوند شامل موارد زیر هستند:
• دیابت نوع ۱ و ۲
• فشار خون بالا
• گلومرونفریت، که در آن واحدهای فیلترکننده کلیه به نام گلومرول دچار التهاب می‌شوند
• نفریت بینابینی، که در آن توبول‌های کلیه و بافت‌های اطراف آن دچار التهاب می‌شوند
• بیماری پلی‌کیستیک کلیه
• انسداد طولانی‌مدت مجرای ادرار، در اثر مشکلاتی مثل بزرگ‌شدن پروستات، سنگ‌های کلیوی و برخی سرطان‌ها
• رفلاکس ادرار، که در آن ادرار به کلیه‌ها بازمی‌گردد
• عفونت عودکننده کلیه، که به آن پیِلونفریت نیز گفته می‌شود

در قدم اول پزشک از سابقه پزشکی فرد و خانواده‌ او می‌پرسد. همچنین ممکن است سوالاتی در مورد ابتلا به فشار خون بالا، مصرف داروهایی که ممکن است بر عملکرد کلیه تاثیر بگذارند، تغییر در دفعات و میزان دفع ادرار و وجود بیماری کلیوی در سایر افراد خانواده پرسیده شود.

سپس پزشک فرد را معاینه کرده و همچنین او را از نظر علائم مشکلات قلبی و عروقی بررسی می‌کند و عکس‌العمل‌ یا رفلکس فرد را نیز مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

برای تشخیص بیماری مزمن کلیه ممکن است برخی آزمایش‌ها و اقدامات انجام شود، مثل:

• آزمایش خون:
با استفاده از اندازه‌گیری میزان موادی مثل کراتینین و اوره خون عملکرد کلیه مورد ارزیابی قرار می‌‌گیرد.

• آزمایش ادرار:
با بررسی نمونه ادرار می‌توان موارد غیر طبیعی نشان‌دهنده بیماری مزمن کلیه و عامل ایجادکننده آن را شناسایی کرد.

• آزمایش‌های تصویربرداری:
ممکن است برای ارزیابی ساختار و اندازه کلیه‌ها از سونوگرافی و در صورت نیاز از سایر روش‌‌های تصویربرداری استفاده شود.

• نمونه‌برداری از بافت کلیه (بیوپسی):
در بیوپسی کلیه یک سوزن بلند و نازک (معمولاً با بی‌حسی موضعی) وارد پوست و سپس کلیه شده و نمونه‌برداری انجام می‌شود. نمونه حاصل از بیوپسی برای تعیین عامل ایجادکننده مشکل کلیه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. برای مشخص‌شدن محل ورود سوزن به کلیه معمولاً از یک دستگاه تصویربرداری مثل سونوگرافی کمک گرفته می‌شود.