ام‌اس

در بیماری ام‌اس، سیستم ایمنی به‌اشتباه به میلین (پوشش محافظتی رشته‌های عصبی در مغز و نخاع) حمله کرده و باعث التهاب و تخریب آن می‌شود. این آسیب باعث ایجاد پلاک‌های التهابی در سیستم عصبی مرکزی شده و روند انتقال پیام‌های عصبی را کند یا مختل می‌کند. در نتیجه، علائمی مانند ضعف عضلانی، بی‌حسی، مشکلات بینایی و تعادلی ظاهر می‌شوند. با گذشت زمان، ممکن است خود رشته‌های عصبی (آکسون‌ها) نیز آسیب ببینند که می‌تواند منجر به علائم دائمی شود. هرچند هنوز علت دقیق بروز این بیماری مشخص نیست، ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در بروز آن نقش داشته باشد.

انواع ام‌اس

بیماری ام‌اس براساس الگوی پیشرفت بیماری و بروز علائم آن، به چهار نوع تقسیم می‌شود که عبارت‌اند از:

• ام‌اس عودکننده-فروکش‌کننده (Relapsing-Remitting MS: RRMS)

شایع‌ترین نوع بیماری ام‌اس است که حدود ۸۵ درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع از بیماری با دوره‌های عود (ایجاد علائم جدید یا بدتر شدن علائم قبلی) و به دنبال آن، دوره‌های بهبودی (رفع کامل یا بهبود علائم) مشخص می‌شود.

• ام‌اس پیش‌رونده اولیه Primary-Progressive MS: PPMS))

حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد مبتلا به ام‌اس را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع از بیماری با بدتر شدن تدریجی علائم از ابتدا، بدون عود یا بهبودی محسوس، مشخص می‌شود.

• ام‌اس پیش‌رونده ثانویه ( (Secondary-Progressive MS: SPMS

به‌طور معمول، پس از سال‌ها ابتلا به نوع RRMS، نوع بیماری به این شکل تغییر می‌یابد. این نوع از بیماری با بدتر شدن تدریجی علائم بدون عود یا بهبودی محسوس مشخص می‌شود.

• ام‌اس عودکننده پیش‌رونده ( (Progressive-Relapsing MS: PRMS

یک نوع نادر از بیماری است که حدود ۵ درصد از افراد مبتلا به ام‌اس را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع از بیماری با بدتر شدن مداوم علائم از هنگام شروع بیماری، همراه با رخداد عودهای گاه‌به‌گاه مشخص می‌شود.

این دسته‌بندی به درک روند پیشرفت بیماری، پیش‌بینی شدت آن و انتخاب درمان‌های مناسب کمک می‌کند.