آرتریت روماتوئید نوعی اختلال خودایمنی و مزمن است که زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به‌اشتباه به بافت‌های بدن حمله می‌کند.
برخلاف آسیب ناشی از ساییدگی در آرتروز (استئوآرتریت)، آرتریت روماتوئید با ایجاد التهاب در مفاصل بدن، ممکن است منجر به فرسایش استخوان و تغییر شکل مفصل شود. این بیماری معمولاً مفاصل انگشتان، دست‌ها، مچ‌ها، زانوها، مچ پاها، پاها و انگشتان پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آرتریت روماتوئید معمولاً به‌صورت قرینه و در هر دو طرف بدن اتفاق می‌افتد که آن را از برخی دیگر از انواع آرتریت متمایز می‌کند.
التهاب مرتبط با آرتریت روماتوئید ممکن است فراتر از مفاصل بیمار را تحت تأثیر قرار دهد. در برخی افراد، این بیماری ممکن است به طیف گسترده‌ای از سیستم‌های بدن ازجمله پوست، چشم‌ها، ریه‌ها، قلب و عروق خونی آسیب برساند.
در یک فرد سالم، سیستم ایمنی به مبارزه با مهاجمان، مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌پردازد. در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، سیستم ایمنی به‌اشتباه سلول‌های بدن را به‌عنوان مهاجم خارجی شناسایی و مواد شیمیایی التهابی آزاد می‌کند.
در آرتریت روماتوئید، این حمله به سینوویوم، بافت پوششی اطراف مفصل که مایعی برای کمک به حرکت روان مفصل تولید می‌کند، صورت می‌گیرد. سینوویوم ملتهب ضخیم‌تر می‌شود و ناحیه مفصل را دردناک و حساس می‌کند و ممکن است حرکت مفصل دشوار شود.
محققان هنوز مطمئن نیستند که چرا برخی افراد به آرتریت روماتوئید مبتلا می‌شوند. ممکن است این افراد ژن‌های خاصی داشته باشند که توسط یک محرک در محیط، مانند ویروس یا باکتری، استرس جسمی یا عاطفی یا برخی عوامل خارجی دیگر فعال می‌شوند.
علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آرتریت روماتوئید اولیه معمولاً ابتدا مفاصل کوچک‌تر را تحت تأثیر قرار می‌دهد (به‌ویژه مفاصل اتصال انگشتان دست به دست‌ها و انگشتان پا به پاها).
با پیشرفت بیماری، علائم اغلب به مچ دست، زانو، مچ پا، آرنج و شانه‌ها گسترش می‌یابد. در بیشتر موارد، علائم در مفاصل یکسان در هر دو طرف بدن رخ می‌دهد.
علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید ممکن است از نظر شدت متفاوت باشد و حتی به‌صورت دوره‌ای ظاهر شود. دوره‌های افزایش فعالیت بیماری، شعله‌ور شدن یا عود نام دارد و با دوره‌های بهبودی نسبی متناوب است. پیشرفت بیماری آرتریت روماتوئید ممکن است باعث تغییر شکل مفاصل شود.
عوامل خطر متعددی برای ابتلا به آرتریت روماتوئید وجود دارد، ازجمله:
برای کمک به پیشگیری از تشدید بیماری آرتریت روماتوئید، رعایت نکات زیر کمک‌کننده است:
تشخیص آرتریت روماتوئید معمولاً توسط پزشک متخصص و براساس بررسی علائم و انجام بعضی از تست‌های لازم بسته به شرایط هر بیمار صورت می‌گیرد.
درمان زودهنگام با داروهای مناسب پیامدهای بلندمدت بیماری را کاهش می‌دهد. درمان آرتریت روماتوئید بنا بر صلاحدید پزشک ممکن است تک‌دارویی یا چنددارویی باشد.
داروهای بسیاری برای کاهش درد مفاصل، تورم و التهاب و همچنین جلوگیری یا کند کردن روند بیماری وجود دارد. داروهایی که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از:
ایمن‌ترین دارو برای آرتریت روماتوئید دارویی است که بیشترین فایده را با کمترین عوارض جانبی برای بیمار داشته باشد. این موضوع بسته به سابقه سلامتی و شدت علائم آرتریت روماتوئید بیمار متفاوت است.
بهبود سبک زندگی به کنترل بهتر آرتریت روماتوئید کمک می‌کند.
