اسپارتینا®

داروی تیرزپاتاید در شرایط حساسیت به تیرزپاتاید یا اجزای موجود در فرمولاسیون، سابقه‌ی فردی یا خانوادگی ابتلا به سرطان مدولاری تیروئید یا سندرم نئوپلازی متعدد اندوکراین نوع 2 (MEN2) منع مصرف دارد.

مصرف مقادیر بیش از حد داروی اسپارتینا ممکن است باعث علائم گوارشی از جمله تهوع و علائم افت قند خون از جمله سردرد، خواب آلودگی، ضعف، سرگیجه، احساس گرسنگی وگیجی شود. در چنین شرایطی، درمان حمایتی باید بر اساس علائم و وضعیت بالینی فرد آغاز گردد. با توجه به نیمه‌عمر طولانی این دارو، ممکن است نیاز باشد بیمار برای مدت طولانی‌تری تحت نظر قرار گیرد تا علائم کنترل و درمان شوند. به همین منظور در صورت مصرف مقادیر بیش از حد مجاز تیرزپاتاید، لازم است به پزشک معالج اطلاع داده شود.

اسپارتینا حاوی مولکول منحصربه‌فرد تیرزپاتاید، همان ترکیب مؤثری است که در داروهای بین‌المللی شناخته‌شده‌ای مانند مونجارو به‌کار رفته ‌است. اسپارتینا ساخت کشور ایران است.

واکنش‌های محل تزریق ازجمله بروز التهاب به‌دنبال مصرف داروی تیرزپاتاید در منابع علمی معتبر شایع گزارش شده است. برای پیشگیری از بروز این رخدادها، توصیه می‌شود فیزیوجکت حداقل چند دقیقه قبل از تزریق از یخچال خارج شود تا با محیط هم‌دما شود. همچنین، تزریق باید به‌صورت چرخشی و در نواحی مختلف بدن انجام شود تا از تزریق مکرر در یک محل خاص جلوگیری شود. از تزریق دارو در نواحی ملتهب، متورم، دارای زخم یا جای زخم و ترک‌های پوستی پرهیز شود. استفاده از کمپرس سرد در محل تزریق و رعایت تکنیک‌های صحیح تزریق مانند انتخاب محل مناسب تزریق و پینچ کردن (گرفتن پوست و چربی زیر آن قبل از تزریق) می‌تواند در کاهش عوارض محل تزریق مؤثر باشد.

سرگیجه با مصرف داروی تیرزپاتاید، در منابع معتبر علمی در اندیکاسیون کاهش وزن شایع گزارش شده‌است. این رخداد می‌تواند به دنبال کاهش قندخون، به خصوص در بیمارانی که به طور هم‌زمان از سایر داروهای کنترل‌کننده قند خون، استفاده می‌کنند رخ دهد. چک کردن قند خون در مواقع سرگیجه می‌تواند به علت بروز رخداد کمک کند. در صوررت تشدید یا تداوم سرگیجه و یاهمراه بودن با سایر علائم مانند تهوع، استفراغ، عدم تعادل، تغییرات بینایی سردرد، خواب آلودگی، ضعف، احساس گرسنگی، گیجی لازم است به مراکز درمانی مراجعه کرده و با پزشک معالج به منظور اقدامات درمانی لازم مشورت شود.

نفخ و سوهاضمه با مصرف داروی تیرزپاتاید، در منابع معتبر علمی شایع گزارش شده است. این علائم معمولاً شدید و نگران‌کننده نبوده و در اوایل شروع درمان (4 هفته شروع درمان) با این دارو مشاهده می‌شود. اما در بیشتر بیماران به مرور زمان و سازگاری بدن با دارو کاهش یافته و برطرف می‌شوند. به منظور بهبود علائم، مصرف وعده‌های غذایی سبک و کم‌چرب مانند نان تست، اسنک ساده و غذاهای آبدار مانند سوپ، افزایش وعده‌های غذایی به همراه کاهش حجم آن، افزایش مصرف مایعات، شروع درمان با دوز کم و افزایش تدریجی دوز دارو و اجتناب از مصرف غذاهای پرادویه، سبزیجات خام، نوشیدنی های الکلی و کافئین توصیه می‌شود. در صورتی شدید یا تداوم رخداد، لازم است با پزشک معالج به منظور انجام اقدامات درمانی لازم، تغییر دوز مصرفی و در خصوص ادامه روند درمان مشورت شود.

یبوست در اندیکاسیون کاهش وزن، بسیار شایع و در درمان دیابت شایع گزارش شده است. این علائم معمولاً شدید و نگران‌کننده نبوده و در اوایل شروع درمان (4 هفته شروع درمان) با این دارو مشاهده می‌شود. اما در بیشتر بیماران به مرور زمان و سازگاری بدن با دارو کاهش یافته و برطرف می‌شوند. به منظور بهبود علائم، مصرف وعده‌های غذایی سبک و کم‌چرب مانند نان تست، اسنک ساده و غذاهای آبدار مانند سوپ، افزایش وعده‌های غذایی به همراه کاهش حجم آن، افزایش فعالیت فیزیکی روزانه، افزایش مصرف مایعات و شروع درمان با دوز کم و افزایش تدریجی دوز دارو اجتناب از مصرف غذاهای پرادویه، سبزیجات خام، نوشیدنی های الکلی و کافئین توصیه می‌شود. در صورتی شدید یا تداوم رخداد، لازم است با پزشک معالج به منظور انجام اقدامات درمانی لازم، تغییر دوز مصرفی و در خصوص ادامه روند درمان مشورت شود.

اسهال به دنبال مصرف تیرزپاتاید در اوایل درمان بسیار شایع گزارش شده ‌است. این رخداد معمولاً شدید و نگران‌کننده نبوده و در اوایل شروع درمان (4 هفته شروع درمان) با این دارو مشاهده می‌شود. اما در بیشتر بیماران به مرور زمان و سازگاری بدن با دارو کاهش یافته و برطرف می‌شوند. به منظور بهبود اسهال، مصرف وعده‌های غذایی سبک و کم حجم، افزایش تعداد وعده‌های غذایی، افزایش مصرف مایعات و نوشیدنی‌های حاوی الکترولیت و آب میوه به منظور پیشگیری از دهیدراته شدن بدن و شروع درمان با دوز کم و افزایش تدریجی دوز دارو تا رسیدن به دوز درمانی، اجتناب از مصرف غذاهای پرادویه، سبزیجات خام، نوشیدنی های الکلی و کافئین توصیه می‌شود. در صورتی تشدید و پایدار بودن اسهال، لازم است با پزشک معالج به منظور انجام اقدامات درمانی لازم، تغییر دوز مصرفی و در خصوص ادامه روند درمان مشورت شود.

به طور کلی تهوع و استفراغ با مصرف داروی تیرزپاتاید بسیار شایع گزارش شده است. بر اساس منابع معتبر علمی، استفراغ زمانی که برای کنترل وزن استفاده می شود، بسیار شایع، اما زمانی که برای دیابت نوع 2 استفاده می شود شایع گزارش شده است.

این علائم معمولاً شدید و نگران‌کننده نبوده و در اوایل شروع درمان (4 هفته شروع درمان) با این دارو مشاهده می‌شود. اما در بیشتر بیماران به مرور زمان و سازگاری بدن با دارو کاهش یافته و برطرف می‌شوند.

به منظور بهبود علائم، مصرف وعده‌های غذایی سبک و کم‌چرب مانند نان تست، اسنک ساده و غذاهای آبدار مانند سوپ، افزایش وعده‌های غذایی به همراه کاهش حجم آن، افزایش مصرف مایعات و شروع درمان با دوز کم و افزایش تدریجی دوز دارو، اجتناب از هر عاملی که سبب تشدید تهوع از جمله غذاهای پرادویه، سبزیجات خام، نوشیدنی‌های الکلی و کافئین توصیه می‌شود. در صورتی که تهوع و استفراغ شدید یا مداوم باشد، لازم است با پزشک معالج به منظور انجام اقدامات درمانی لازم، تغییر دوز مصرفی و در خصوص ادامه روند درمان مشورت شود.

داروی اسپارتینا جهت تزریق زیرجلدی بر روی شکم با فاصله 5 سانتی متری از ناف، یک سوم میانی بخش پشتی و خارجی بازو، سطح رویی ران از 5 سانتی‌متر پایین تر از کشاله ران تا 5 سانتی‌متر بالاتر از زانو است. لازم است محل تزریق مرتب به صورت چرخشی تغییر داده شود. از تزریق دارو در محل زخم، اسکار، کبودی، قرمزی یا سفت شده خودداری شود.

عدم رعایت رژیم غذایی و عدم مصرف منظم و طبق دستور دارو و سبک زندگی کم‌تحرک و نادرست، اثربخشی دارو را کم می‌کند. جهت اثربخشی بیشتر، بهتر است که اسپارتینا در هر هفته در یک روز مشخص مصرف شود.

رعایت رژیم غذایی مناسب، ورزش و فعالیت بدنی کافی و منظم، اصلاح سبک زندگی و رعایت دقیق دستورات رژیم دارویی به اثربخشی دارو کمک می‌کند. جهت اثربخشی بیشتر، بهتر است که اسپارتینا در هر هفته در یک روز مشخص مصرف شود.

داروی تیرزپاتاید باید در یخچال در دمای 2 تا 8 درجه سانتی‌گراد نگهداری و از یخ‌زدگی محصول اجتناب شود. بهتر است به منظور پیشگیری از مواجه با نور همیشه فیزیوجکت را در بسته‌بندی اصلی دارو نگهداری شود.

طبق منابع معتبر علمی، شواهدی در خصوص حضور و یا عدم حضور دارو در شیر مادر وجود ندارد. طبق گفته سازنده دارو، تصمیم به شیردهی در طول درمان و یا مصرف دارو در طی شیردهی باید با توجه به خطر مواجهه نوزاد، فواید شیردهی برای نوزاد و مزایای درمان برای مادر، تحت نظر پزشک معالج صورت بگیرد.

با توجه به اثرات ناشناخته این دارو بر روی جنین و عدم مطالعات انسانی کافی در خصوص مصرف در دوران بارداری، داروی اسپارتینا نباید در دوران بارداری استفاده شود. به همین منظور توصیه می‌شود در زمان مصرف این دارو از روش‌های پیشگیری بارداری استفاده شود. اگر بیمار باردار باشد و یا قصد دارد بچه دار شود، لازم است قبل از استفاده از این دارو با پزشک خود مشورت کند.

در صورت فراموش کردن یک دوز از داروی اسپارتینا، اگر ۴ روز یا کمتر از زمان مقرر گذشته باشد، باید به محض یادآوری، دوز فراموش‌شده تزریق شود. سپس دوز بعدی طبق برنامه ادامه پیدا کند. اما اگر بیش از ۴ روز از زمان تزریق گذشته باشد، نباید دوز فراموش‌شده تزریق شود و دوز بعدی طبق برنامه معمول انجام شود. برای جبران دوز فراموش‌شده، نباید دوز اضافی تزریق شود. همچنین باید دقت شود که حداقل فاصله بین دو تزریق، سه روز (۷۲ ساعت) باشد.

در صورت فراموش کردن تزریق بیش از یک نوبت از دارو لازم است به منظور تصمیم‌گیری در خصوص ادامه روند درمان به پزشک معالج اطلاع داده شود.

خیر؛ تصمیم‌گیری در خصوص ادامه یا قطع درمان باید با نظر پزشک متخصص انجام شود.

ارزیابی اثربخشی داروی اسپارتینا در درمان چاقی معمولاً پس از 8 تا 12 هفته از شروع درمان انجام می‌شود. این ارزیابی براساس میزان کاهش وزن بدن نسبت به وزن اولیه (BMI) و کاهش سایز دور کمر انجام می‌شود.

داروی اسپارتینا همراه با رژیم غذایی کم کالری و افزایش فعالیت بدنی برای کاهش وزن و کمک به کنترل وزن در بزرگسالانی که دارای BMI 30 کیلوگرم بر متر مربع یا بیشتر (چاقی) هستند و BMI حداقل 27 کیلوگرم بر متر مربع به همراه بیماری‌های زمنیه‌ای مرتبط (مانند پیش دیابت، دیابت نوع 2، فشار خون بالا، سطوح غیر طبیعی چربی در خون، مشکلات تنفسی در طول خواب به نام آپنه انسدادی خواب یا سابقه حمله قلبی، سکته مغزی یا مشکلات عروق خونی) استفاده می‌شود. به طور کلی مصرف داروی اسپارتینا باید با صلاحدید پزشک معالج، و تحت نظر ایشان باشد.

مدت‌زمان درمان با اسپارتینا به عواملی همچون اندیکاسیون درمان، شدت بیماری، میزان پاسخ‌دهی به دارو و شرایط بالینی بیمار وابسته است و تصمیم‌گیری نهایی درباره ادامه یا تغییر درمان بر عهده پزشک معالج است.