تراستیمر® یکی از داروهای ضدسرطان (بدخیمی) است که در انواعی از سرطان پستان، سرطان معده، سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک و تومورهای جامد که همگی غیر قابل جراحی یا متاستاتیک (سرطانی که به اعضای دیگر بدن گسترش یافته است) هستند و نوعی گیرنده روی سلول‌های آنها وجود دارد (گیرنده HER2)، استفاده میشود.
تراستیمر® از دو قسمت تشکیل شده است. قسمتی از دارو (تراستوزومب) مستقیماً به گیرنده‌های سطحی روی سلول‌های سرطانی که از جنس پروتئین هستند، متصل میشود (این گیرنده‌ها روی برخی از سلول‌های سرطانی وجود دارند). قسمت فعال دیگر دارو دروکستکان است که توان از بین بردن سلول‌های سرطانی را دارد. زمانی که دارو به گیرنده‌ها متصل میشود، ماده فعال دروکستکان با ورود به داخل سلول‌ها، سبب مرگ آنها میشود.
این دارو باید به‌صورت انفوزیون وریدی استفاده شود.
دوز مصرف این دارو را پزشک تعیین می‌کند. بااین‌حال، میزان مصرف معمول دارو 5.4 تا 6.4 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن، هر سه هفته یک بار است.
به‌دلیل ویژگی تهوع‌زایی متوسط تا شدید این دارو، استفاده از داروهای ضدتهوع قبل از مصرف آن توصیه میشود.
هر دارو بهموازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی از عوارض ناخواسته شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمیشود.
عوارض شایع داروی تراستیمر® عبارت است از:
برای کسب اطلاعات بیشتر، به بروشور دارو مراجعه شود.
درصورت بارداری یا شیردهی، پیش از مصرف تراستیمر® با پزشک معالج مشورت شود. درصورت تصمیم به بارداری یا شیردهی در طول مصرف این دارو، مشورت با پزشک معالج ضروری است. به‌طورکلی، مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمیشود.
پیش از مصرف یا حین مصرف داروی تراستیمر®، درصورت وجود موارد زیر، با پزشک معالج مشورت شود:
در چه مواردی داروی تراستیمر® نباید مصرف شود؟
قطع مصرف ناگهانی این دارو ممکن است باعث عود بیماری و کاهش اثربخشی درمان شود. بیماران باید قبل از قطع دارو، با پزشک خود مشورت کنند.
بانوان در طول درمان با تراستیمر و حداقل تا ۷ ماه پس از آخرین دوز، باید از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند. آقایان در طول درمان و حداقل تا ۴ ماه پس از آخرین دوز، باید از روش‌های مطمئن پیشگیری برای شریک جنسی خود استفاده کنند.
ممکن است اثربخشی واکسنهای غیرزنده در هنگام مصرف تراستیمر کاهش یابد. توصیه میشود در صورت امکان، حداقل ۲ هفته قبل از شروع درمان با تراستیمر واکسیناسیون انجام شود. همچنین بیمارانی که در کمتر از ۱۴ روز قبل یا در طول درمان واکسینه شدهاند، باید حداقل ۳ ماه پس از اتمام درمان، مجدداً واکسینه شوند. مصرف همزمان واکسنهای زنده با تراستیمر ممکن است خطر عفونت ناشی از واکسن را افزایش دهد و اثربخشی آن را کاهش دهد؛ بنابراین، باید از تزریق همزمان آنها اجتناب شود.
هر دارو بهموازات اثرات درمانی خود ممکن است اثرات ناخواسته نیز ایجاد کند. مانند تمامی داروها، این دارو نیز ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی شود. با این وجود، عوارض جانبی در تمامی افراد دیده نمیشود. پزشک با در نظر گرفتن سود و زیان دارو، آن را تجویز کرده است. درصورت بروز هرگونه مشکل، بیماران میتوانند به صورت 24 ساعته با واحد ارکیدلایف در ارتباط باشند.
یبوست یکی از عوارض بسیار شایع این دارو است و در ۲۴ تا ۳۵ درصد بیماران دیده شده است. در صورت بروز این عارضه، توصیه میشود بیماران مصرف فیبر و مایعات و فعالیت فیزیکی را افزایش دهند و از ملین‌هایی مانند پسیلیوم، لاکتولوز یا منیزیم هیدروکساید (با مشورت پزشک) استفاده کنند. اگر یبوست بیش از دو هفته ادامه یافت یا با علائمی مانند تغییر رنگ ادرار، کاهش وزن، افزایش تعریق، تغییر صدا، درد عضلانی، سرگیجه و سردرد همراه بود، باید به پزشک مراجعه شود.
خارش یکی از عوارض شایع این دارو است و در ۳ تا ۸ درصد بیماران مشاهده شده است. در صورت بروز خارش، بیمار می‌تواند با مشورت پزشک از داروهای آنتی‌هیستامین تا زمان بهبود علائم استفاده کند.
سردرد یکی از عوارض بسیار شایع این دارو است و در ۴ تا ۲۲ درصد بیماران گزارش شده است. در صورتی که سردرد با تهوع و استفراغ، کاهش سطح هوشیاری، ترس از نور، مشکلات بینایی یا تغییر ناگهانی شدت آن همراه بود، باید به پزشک مراجعه شود. در موارد خفیف‌تر، می‌توان با مشورت پزشک، استامینوفن ۵۰۰ میلی‌گرم هر ۴ تا ۶ ساعت مصرف کرد.
زخمهای دهانی یکی از عوارض بسیار شایع این دارو است و در ۱۱ تا ۲۰ درصد بیماران گزارش شده است. این زخمها معمولاً طی ۱ تا ۲ هفته خودبهخود بهبود مییابند. جهت کاهش مشکلات ناشی از این عارضه، توصیه میشود بیماران از مسواک نرم استفاده کنند، نوشیدنیهای سرد با نی و غذاهای نرم و کمتحریککننده مصرف کنند. اگر زخمها بیش از سه هفته ادامه یابند، یا در نواحی دیگر بدن (مانند پوست و دستگاه تناسلی) نیز ظاهر شوند، یا بزرگ و خونریزیدهنده باشند، بیمار باید به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کند.
خیر؛ تزریق این دارو باید در بیمارستان یا مراکز درمانی مجهز انجام شود.
مدت زمان درمان با تراستیمر® بسته به شرایط بیمار و نظر پزشک معالج متفاوت است.
تراستیمر باید طبق برنامه تعیین‌شده تزریق شود. در صورت فراموشی یک نوبت تزریق، بیمار باید در اسرع وقت پزشک خود را مطلع کند. دوز فراموش‌شده باید در سریع‌ترین زمان ممکن، بدون انتظار برای نوبت بعدی، تزریق شود.
