تفاوت شوره سر و پسوریازیس

تفاوت شوره سر و پسوریازیس

پوسته‌ پوسته ‌شدن کف سر ظاهر ناخوشایندی ایجاد می‌کند. این پوسته‌ها که به‌طور رایج به آن‌ها شوره سر گفته می‌شود، معمولاً در اثر خشکی پوست ایجاد می‌شوند و مشکل جدی ایجاد نمی‌کنند. اما در برخی موارد ممکن است در اثر بیماری به نام پسوریازیس ایجاد شوند.

شوره‌های ناشی از این دو مشکل، بااینکه ظاهر مشابهی دارند، اما عامل ایجاد‌کننده و روش درمان آن‌ها کاملاً با یکدیگر متفاوت است. شوره سر در اکثر موارد به‌راحتی قابل درمان بوده و به ندرت یک مشکل جدی است، اما پسوریازیس یک بیماری جدی و مزمن است که آزاردهنده و ناخوشایند بوده و مشکلات زیادی ایجاد می‌کند.

درمان این بیماری در حال حاضر تنها باعث فروکش‌کردن بیماری شده و به‌طور کامل باعث درمان آن نمی‌شود.
در ادامه به ویژگی‌های ظاهری هر یک پرداخته می‌شود.

نحوه ایجاد شوره سر

شوره سر انواع و عوامل مختلفی دارد. شایع‌ترین نوع شوره سر، معمولاً در اثر خشکی پوست کف سر ایجاد می‌شود.

این خشکی باعث جدا شدن تکه‌هایی از پوست سر شود. به این تکه‌های خشک، به‌طور رایج «شوره» گفته می‌شود. شوره‌ها می‌توانند از روی سر جدا شوند و بر روی شانه‌ها قرار بگیرند. در این نوع شوره، تکه‌های پوست اغلب ریز هستند. همچنین پوست قسمت‌های دیگر بدن نیز ممکن است دچار خشکی باشد.

شستشوی موها با شامپوهای قوی یا استفاده زیاد از مواد شیمیایی بر روی موها می‌تواند با تحریک پوست کف سر، باعث این شوره شود.
نوع دیگری از شوره سر در اثر، بیماری شایعی به نام درماتیت سبورئیک ایجاد می‌شود.

در این بیماری قسمت‌هایی کوچکی از پوست، قرمز و چرب می‌شوند و شوره‌های زردرنگی را بر روی پوست کف سر باقی می‌گذارند. این شوره‌ها معمولاً از شوره‌های ناشی از خشکی پوست بزرگ‌تر بوده و چرب هستند.

ضایعات درماتیت سبورئیک می‌تواند در قسمت‌های دیگر بدن نیز ایجاد شده و به همین دلیل ممکن است با پسوریازیس اشتباه گرفته شود.

پسوریازیس چگونه در بدن ایجاد می‌شود؟

نحوه ایجاد پسوریازیس

برخلاف نوع شایع شوره سر که در اثر خشکی پوست ایجاد می‌شود، بیماری پسوریازیس در اثر اختلال در سیستم ایمنی ایجاد می‌شود. پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است؛ به این معنی که سیستم ایمنی با ایجاد پروتئین‌هایی، به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند.

سلول‌های پوست به‌طور دائم در حال تکثیر هستند. به‌طور طبیعی، سلول‌های مرده پوست به شکل تکه‌هایی ریز و نازک، از خارجی‌ترین لایه پوست جدا می‌شوند. هم‌زمان، سلول‌های جدید و سالم از لایه‌های زیرین پوست رشد می‌کنند، پس از چند هفته به سطح پوست می‌رسند و جایگزین سلول‌های مرده می‌شوند. ریزش سلول‌های مرده با چشم قابل تشخیص نیست.

با اختلال در سیستم ایمنی، سرعت تکثیر سلول‌های پوست افزایش پیدا می‌کند. به این دلیل فرصت کافی برای ریزش طبیعی سلول‌های مرده وجود ندارد. در نهایت سلول‌های جدید به‌طور غیر طبیعی بر روی سطح پوست تجمع پیدا می‌کنند و تشکیل ضایعاتی برآمده، خشک و پوسته‌پوسته می‌دهند. این ضایعات می‌توانند بر روی پوست قسمت‌های مختلف بدن ایجاد شوند و معمولاً بر روی پوست کف سر (اسکالپ)، آرنج، زانو و پشت بدن بروز می‌کنند.

این ضایعات مربوط به نوع شایعی از بیماری پسوریازیس هستند. این بیماری انواع مختلفی دارد که هر یک ممکن است علائم متفاوتی داشته باشند. برای مثال ممکن است ضایعاتی به شکل نقطه نقطه و قرمزرنگ به همراه پوسته‌های نقره‌ای رنگ کوچک وجود داشته باشد.

در صورتی که گمان می‌کنید به بیماری پسوریازیس مبتلا هستید،‌ به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.