آشنایی با بیماری کولیت اولسراتیو

علت دقیق بیماری کولیت اولسراتیو هنوز ناشناخته است.

در گذشته تصور می‌شد علت آن تغذیه و استرس باشد اما امروزه به نظر می‌رسد این دو، تنها ممکن است باعث بدتر شدن بیماری شوند و عامل ایجادکننده آن نیستند.

» اختلال در عملکرد سیستم ایمنی ممکن است باعث ایجاد بیماری کولیت اولسراتیو شود.
وقتی سیستم ایمنی قصد مقابله با یک ویروس یا باکتری مهاجم را دارد، بروز یک پاسخ غیرطبیعی باعث می‌شود که سیستم ایمنی علاوه بر سلول‌های مهاجم، به سلول‌های مجرای گوارشی نیز حمله کند.

» ژنتیک ممکن است در مستعد کردن افراد به ابتلا به کولیت اولسراتیو نقش داشته باشد چون کولیت اولسراتیو در افرادی که سابقه خانوادگی آن وجود دارد شایع‌تر است.
با این وجود در بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، سابقه خانوادگی ابتلا به آن وجود ندارد.

تشخیص کولیت اولسراتیو توسط پزشک پس از حذف احتمال وجود بیماری‌های دیگر با علائم و نشانه‌های مشابه انجام می‌شود.

برای کمک به تأیید تشخیص این بیماری از یک یا چند آزمایش توسط پزشک استفاده می‌شود که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

» آزمایش‌های مربوط به کم‌خونی یا عفونت :
کم‌خونی بیماری است که در آن گلبول‌های قرمز کافی برای انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن تولید نمی‌شود.

» آزمایش وجود گلبول سفید در مدفوع :
وجود گلبول سفید در مدفوع ممکن است نشان‌دهنده کولیت اولسراتیو باشد.
نمونه مدفوع همچنین به حذف احتمال وجود اختلالات دیگر مثل عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها کمک می‌کند. 

» کولونوسکوپی :
این آزمایش با استفاده از یک لوله نازک و قابل انعطاف که بر روی آن چراغ و دوربین تعبیه شده است انجام می‌شود و به پزشک این امکان را می‌دهد تمام روده بزرگ را مشاهده کند.
همچنین حین کولونوسکوپی در صورت نیاز نمونه‌های کوچکی از بافت روده برای بررسی بیشتر برداشته شده (بیوپسی) و به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.
نمونه برداشته شده از بافت در برخی موارد ممکن است در تأیید تشخیص این بیماری کمک‌کننده باشد.

» سیگموئیدوسکوپی :
این روش با استفاده از یک لوله نازک و قابل انعطاف مجهز به چراغ و دوربین انجام می‌شود و به پزشک این امکان را می‌دهد که ناحیه انتهایی روده بزرگ (سیگموئید و راست روده یا رکتوم) را ارزیابی کند.
در صورتی که روده بزرگ به شدت ملتهب شده باشد، ممکن است به جای کولونوسکوپی از این روش استفاده شود.

» اشعه ایکس :
در صورتی که علائم شدید باشد، پزشک ممکن است با استفاده از اشعه ایکس از ناحیه شکم تصویربرداری کند.
این آزمایش ممکن است برای حذف احتمال وجود عوارض و مشکلات ناشی از این بیماری، مثل سوراخ شدن روده بزرگ انجام شود.

» سی‌ تی اسکن :
در صورتی که پزشک به بروز مشکلی که در اثر این بیماری ایجاد شده است شک کند، از ناحیه شکم یا لگن عکس گرفته می‌شود.
عکس سی‌تی اسکن همچنین ممکن است نشان دهد که چه مقدار از روده بزرگ ملتهب شده است.

» سی‌ تی اِنتروگرافی و ام آر انتروگرافی :
در صورتی که نیاز باشد احتمال وجود التهاب در روده کوچک رد شود، ممکن است انجام سی‌تی اِنتروگرافی یا ام آر انتروگرافی توسط پزشک توصیه شود.
این روش‌ها نسبت به روش‌های عکس‌برداری معمولی [مثل سی‌تی اسکن، اشعه ایکس و MRI] حساسیت بیشتری در نشان‌دادن التهاب دارند.
ام آر انتروگرافی نیز یک روش جایگزین است که در آن بیمار در معرض تشعشع قرار نمی‌گیرد.