درمان آرتریت پسوریاتیک

روش‌های درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک

درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک چگونه است؟
بیماری آرتریت پسوریاتیک به طور کامل قابل درمان نیست؛ به همین دلیل درمان آن به منظور کنترل التهاب مفاصل درگیرشده انجام می‌شود تا از درد مفاصل و ناتوانی در اثر آسیب به آنها جلوگیری شود.

درمان غیردارویی بیماری آرتریت پسوریاتیک :
شامل انجام ورزش‌های متناسب با وضعیت هر فرد، کاهش وزن و استرس است که در مورد آنها در قسمت سبک زندگی می‌توانید بیشتر بخوانید.

داروهای درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک :
داروهایی که برای درمان آرتریت پسوریاتیک استفاده می‌شود شامل موارد زیر هستند:

» داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):
این داروها مثل ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند و بیشتر در موارد خفیف بیماری استفاده می‌شوند.
برخی از عوارض آنها شامل سوزش معده، مشکلات قلبی و آسیب کبدی و کلیوی است.

» داروهای تعدیل‌کننده آرتریت روماتوئید:
این داروها می‌توانند باعث کاهش سرعت پیشرفت آرتریت پسوریاتیک شوند و از آسیب دائمی به مفاصل و سایر بافت‌های بدن جلوگیری کنند.
گاهی اوقات این داروها در مواردی که بیماری متوسط تا شدید بوده یا در مرحله عود قرار داشته باشد، در کنار داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی تجویز می‌شوند.
داروهای رایج از این دسته شامل متوترکسات، لفلوناماید و سولفاسالازین هستند. برخی از عوارض داروهای این دسته شامل آسیب کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت‌های شدید ریوی است.

» داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی:
این داروها باعث مهار سیستم ایمنی می‌شوند. برخی از این داروها شامل آزاتیوپورین و سیکلوسپورین هستند.
داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی ممکن است باعث افزایش احتمال بروز عفونت شوند.

» مهارکننده‌های TNF-آلفا:
TNF-آلفا (Tumor Necrosis Factor-alpha) یک ماده التهاب‌زا است که توسط بدن تولید می‌شود، بنابراین مهارکننده‌های TNF-آلفا می‌توانند به کاهش درد، خشکی، سفتی صبحگاهی، تورم و حساسیت به لمس مفاصل کمک کنند.
برخی از این داروها شامل اتانرسپت، اینفلیکسیمب، آدالیمومب، گولیمومب و سرتولیزومب هستند. عوارض احتمالی این داروها شامل تهوع، اسهال، ریزش مو و افزایش احتمال بروز عفونت‌های جدی است.

» داروهای جدیدتر:
تعدادی از داروهایی که برای بیماری پلاک پسوریازیس استفاده می‌شوند می‌توانند در کاهش علائم و نشانه‌های آرتریت پسوریاتیک نیز کمک‌کننده باشند.
برخی از این داروها شامل آپرمیلاست، اوسْتکینومب و سکوکینومب هستند.

جراحی و روش‌های دیگر

» تزریق کورتیکواستروئیدها:
این داروها به سرعت باعث کاهش التهاب می‌شوند و در برخی موارد داخل مفصل درگیرشده تزریق می‌شوند.
البته تزریق این داروها نباید داخل پلاک‌های پسوریاتیک و در تاندون‌ها انجام شود چون ممکن است باعث پارگی تاندون‌ها شوند.

» جایگزین کردن مفصل با جراحی:
مفاصلی که تحت تأثیر آرتریت پسوریاتیک به شدت آسیب دیده‌اند را می‌توان با پروتزهای مصنوعی از جنس فلز یا پلاستیک جایگزین کرد.