تاری دید در ام اس و مقابله با اختلالات بینایی

عوارض و اثرات بیماری ام اس بر روی چشم

ابتلا به بیماری ام اس سوالاتی را در مورد عوارض و اثرات این بیماری بر بدن مثل تاری دید در ام اس به وجود می‌آورد. برخی از عوارض این بیماری شناخته شده‌تر هستند، برای مثال:

• ضعف یا بی‌حسی در دست‌ها یا پاها
• لرزش
• راه‌رفتن بدون ثبات
• احساس سوزش یا گزگز در قسمت‌هایی از بدن

تاری دید در ام اس و اختلالات بینایی ناشی از آن یکی از عوارض کم‌تر شناخته شده در ام اس می‌باشند.
افراد مبتلا به ام اس ممکن است دچار اختلالاتی از جمله دوبینی یا تاری دید شوند.

همچنین ممکن است بینایی به طور جزئی یا کامل از دست برود. احتمال دائمی بودن این حالت بیشتر است و معمولاً در یکی از چشم‌ها ایجاد می‌شود.

کنارآمدن با اختلال بینایی و تاری دید در ام اس کار دشواری است. باید در نظر داشت که با پایبندی به داروهای تجویز شده توسط پزشک و انجام اقداماتی که در ادامه به آنها اشاره می‌شود، احتمال بروز این اختلالات تاحدودی کاهش پیدا می‌کند. همچنین می‌توان به کمک فیزیکال‌تراپی و کاردرمانی کیفیت زندگی روزمره را افزایش داد.

انواع اختلالات بینایی در ام اس

اختلالات بینایی ممکن است عود کرده و بهبود پیدا کنند.
ممکن است یک یا هردو چشم را تحت تاثیر قرار دهند. این مشکلات ممکن است تشدید شده و سپس ناپدید شوند یا دائمی باشند.
آشنایی با انواع اختلالات بیناییِ ممکن، کمک می‌کند در صورت دائمی شدن آنها، آمادگی وجود داشته باشد.
شایع‌ترین اختلالات بینایی ناشی از ام اس در ادامه مقاله اشاره شده‌اند.

ام اس چگونه در بدن ایجاد می‌شود؟

اپتیک نوریت

اپتیک نوریت باعث تاری و مه‌آلودشدن دید می‌شود و حالتی مانند لک‌شدن میدان دید (مشابه لک‌شدن شیشه عینک) دارد. این حالت معمولاً در مرکز میدان دید ایجاد می‌شود اما ممکن است در کنار‌ه‌های دید نیز وجود داشته باشد.

همچنین ممکن است درد خفیف یا ناراحتی به خصوص هنگام حرکت چشم‌ها تجربه شود یا رنگ‌ها مثل گذشته درخشان نباشند.
اپتیک نوریت زمانی بروز می‌کند که بافت محافظت‌کننده اطراف عصب بینایی در اثر بیماری ام اس تجزیه می‌شود. به این فرایند دِمیلینه شدن یا از دست رفتن میلین گفته می‌شود.

با تشدید ام اس، از دست رفتن میلین مزمن‌تر و گسترده‌تر می‌شود که به سبب آن معمولاً علائم نیز تشدید می‌شوند و بدن نیز ممکن است پس از برطرف‌شدن علائم به طور کامل به حالت طبیعی بازنگردد.

حدود ۷۰ درصد افراد مبتلا به ام اس حداقل یکبار اپتیک نوریت را طول بیماری خود تجربه می‌کنند. در برخی افراد نیز اپیتک نوریت یا تاری دید در ام اس ممکن است جزو علائم اولیه ام اس باشد.

علائم درد و تاری دید ممکن است تا ۲ هفته تشدید شوند و پس از آن به مرور بهبود پیدا کنند. در بیشتر افراد پس از یک دوره حاد اپتیک نوریت، بینایی پس از ۲ تا ۶ ماه به حالت طبیعی برمی‌گردد.

شدت از دست رفتن بینایی معمولاً در نژاد آفریقایی-آمریکایی بیشتر است. به نظر می‌رسد هرچه شدت حمله اپتیک نوریت بیشتر باشد، بهبود ناشی از آن کمتر خواهد بود.

چگونه با بیماری ام اس سازگار باشیم؟

دوبینی در ام اس

در حالت طبیعی، هر یک از چشم‌ها اطلاعات یکسانی را برای تحلیل و تشکیلِ تصویر به مغز می‌فرستند.
دوبینی زمانی ایجاد می‌شود که چشم‌ها ۲ تصویر را به مغز می‌فرستند؛ این کار عملکرد مغز را دچار اختلال کرده و باعث دوبینی می‌شود.

در صورتی که بیماری ام اس ساقه مغز را درگیر کند، احتمال بروز دوبینی بیشتر خواهد بود. ساقه مغز مسئولیت هماهنگی حرکت چشم‌ها را بر عهده دارد؛ به همین دلیل آسیب به آن ممکن است باعث رسیدن پیام‌های متناقض به چشم‌ها شود.

دوبینی ممکن است به طور کامل و خود‌به‌خود برطرف شود، اما ام اس نوع پیشرونده می‌تواند به دوبینی دائم بینجامد.

نیستاگموس

به حرکت غیر ارادی چشم‌ها نیستاگموس گفته می‌شود.
این حرکات معمولاً دارای ریتم مشخص بوده و باعث پرش چشم می‌شوند. در اثر این حرکات غیر ارادی، ممکن است فرد حس سرگیجه و تهوع داشته باشد.

نیستاگموس معمولاً از علامت مزمن ام اس بوده یا در زمان عود این بیماری ایجاد می‌شود. درمان ام اس، می‌تواند مشکلات بینایی و نیز تعادل را بهبود ببخشد.

مشکل دیگری به نام آسیلوپسی نیز در بیماران مبتلا به ام اس شایع است و معمولاً به خاطر درگیر شدن گوش داخلی یا مخچه (مرکز تعادل مغز) در اثر ام اس ایجاد می‌شود.

در اثر این اختلال، فرد احساس می‌کند محیط اطراف، بالا و پایین می‌رود یا چپ و راست می‌شود. برخی افراد این علامت را تنها وقتی به یک سمت نگاه می‌کنند تجربه می‌کنند. این علائم ممکن است با انجام برخی فعالیت‌ها بدتر شود.

کوری در ام اس

با تشدید ام اس، علائم این بیماری از جمله بینایی نیز ممکن است بدتر شوند.
افراد مبتلا به ام اس ممکن است به صورت جزئی یا کامل دچار کوری شوند. از دست رفتن گسترده میلین می‌تواند به عصب بینایی و سایر بخش‌های مسئول بینایی آسیب برساند و به صورت دائمی بر بینایی تاثیر بگذارد.

ام اس را چگونه تشخیص دهیم؟

گزینه‌های درمانی اختلالات بینایی و تاری دید در ام اس

درمان‌های مختلفی با توجه به نوع اختلال بینی ایجاد شده وجود دارد.
درمان مناسب برای فرد به علائم، شدت بیماری و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. درمان‌های رایج عبارتند از:

»   قرار دادن چشم‌بند بر روی یکی از چشم‌ها:
این کار ممکن است باعث کاهش تهوع و سرگیجه شود به خصوص اگر دوبینی وجود داشته باشد.

»   تزریق کورتیکواستروئید:
این اقدام با اینکه ممکن است در طولانی‌مدت بر روی بینایی تاثیری نداشته باشد، اما سرعت بهبودی را در برخی افراد افزایش می‌دهد. این داروها از طریق به تاخیرانداختن آسیب مضاعف به میلین عمل می‌کنند. تزریق کورتیکواستروئید معمولاً طی ۱ تا ۵ روز انجام می‌شود.
برای مثال تزریق متیل پردنیزولون وریدی طی سه روز انجام می‌شود. عوارض این داروها در کوتاه‌ مدت شامل تحریک معده، افزایش ضربان قلب، تغییرات خلق‌وخو و بی‌خوابی است.

»   سایر داروها برای درمان تاری دید در ام اس:
جهت رفع برخی از مشکلات به وجود آمده در اثر اختلال بینایی، ممکن است داروهای دیگری نیز توسط پزشک تجویز شود. برای مثال داروی کلونازپام ممکن است برای کمک به کاهش پرش ناشی از نیستاگموس استفاده شود.
نتایج تحقیقات در مورد اثر داروی آنتی‌هیستامین کلماسیتن در بهبود تخریب عصب بینایی نیز امیدوارکننده است.

پیشگیری از اختلالات بینایی

با اینکه اختلالات بینایی در بیماران مبتلا به ام اس ممکن است اجتناب‌ناپذیر باشند، برای پیشگیری، کاهش احتمال بروز یا کاهش شدت آنها می‌توان اقداماتی را انجام داد.
برای مثال استراحت دادن به چشم‌ها در طول روز در صورت امکان، می‌تواند به پیشگیری از عود قریب‌الوقوع یا کاهش شدت آن کمک کند.

همچنین تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند شدت اختلالات بینایی را کاهش دهد و باعث پیشگیری از آسیب درازمدت شود. تجویز عینک‌های منشوری توسط پزشک نیز می‌تواند به دوبینی کمک کند.

با پیشرفت ام اس، فرد بیشتر در معرض اختلالات بینایی قرار می‌گیرد. همچنین افرادی که پیش از تشخیص ام اس دچار اختلال بینایی بوده‌اند، در معرض آسیب بیشتر و شدیدتری قرار دارند.

پسوریازیس چگونه در بدن ایجاد می‌شود؟

تطابق با تغییرات ایجاد شده در بینایی

آشنایی با عوامل محرک می‌تواند به کاهش دفعات عود علائم کمک کند. عامل محرک عاملی است که باعث بروز علائم یا تشدید آنها می‌شود.
دما یکی از عوامل محرک است. افزایش دمای درونی بدن، انتقال پیام عصبی توسط اعصاب دمیلینه شده را مختل می‌کند و از این طریق،‌ علائمی از جمله تاری ‌دید افزایش می‌یابد.

به همین دلیل افرادی که در مناطق گرم زندگی می‌کنند، ممکن است مشکلات بیشتری در رابطه با علائم خود داشته باشند. برای پایین نگه داشتن دمای بدن در زمان بیرون رفتن یا فعالیت بدنی می‌توان از جلیقه‌ها یا بالش‌های گردنی خنک‌کننده استفاده کرد.

همچنین توصیه می‌شود افراد مبتلا به ام اس لباس‌های خنک بپوشند و نوشیدنی‌های خنک مصرف کنند.

سایر عوامل محرک عبارتند از:
• سرما؛ که باعث افزایش انقباض و اسپاسم عضلات می‌شود
• استرس
• خستگی و کمبود خواب
با کمک پزشک می‌توان عوامل محرک را شناسایی کرد تا کنترل علائم بهتر انجام شود.
علاوه بر تلاش برای پیشگیری از مشکلات بینایی، فرد باید خود را برای زندگی با آنها آماده کند. اختلالات بینایی تاثیر قابل توجهی بر روی عواطف و زندگی روزانه می‌گذارند.

صحبت با دیگران

صحبت با افرادی مثل دوستان، خانواده و انجمن‌های حمایتی که درک کافی از مشکل شما را داشته و روحیه مثبتی دارند، کمک می‌کند آمادگی بروز تغییرات در بینایی و احتمال دائمی بودن آنها را داشته باشید و با این مسئله کنار بیایید.

پزشک ممکن است برخی از این انجمن‌های حمایتی را به شما معرفی کند.