زندگی با پسوریازیس
آشنایی با بیماری پسوریازیس، سبک زندگی مناسب بیمار، احتمال ابتلا به بیماریهای دیگر و نحوه سازگاری با پسوریازیس را در این صفحه دنبال کنید.
همچنین شما میتوانید سایر بخشهای مرتبط با بیماری پسوریازیس را دنبال کرده و اطلاعات مفیدی از این بیماری کسب نمایید.
سبک زندگی و درمانهای خانگی برای مبتلایان به پسوریازیس
با اینکه اقدامات غیردارویی باعث درمان پسوریازیس نمیشوند، اما ممکن است باعث بهبود ظاهر و احساس پوست آسیب دیده شوند. اقدامات زیر ممکن است به شما کمک کنند:
» دراز کشیدن در وان حمام: استحمام روزانه به صورت دراز کشیدن در وان به برداشتن پوستهها و آرام کردن پوست ملتهب کمک میکند. به وان، روغن حمام و انواع نمک حمام اضافه کنید. همچنین میتوانید جو دو سر کلوئیدی نیز به آن اضافه کنید. از آب داغ و صابونهای با شویندگی بالا استفاده نکنید چون ممکن است باعث بدترشدن علائم شوند. از آب ولرم و صابونهای ملایم که روغن و چربی به آنها اضافه شده است استفاده کنید. به مدت 10 دقیقه داخل وان بمانید و سپس با ضربههای ملایم (بدون کشیدن حوله بر روی پوست) آن را خشک کنید.
» از مرطوبکننده استفاده کنید: پس از استحمام وقتی پوست هنوز مرطوب است، از یک مرطوبکننده مخصوص پوستهای خشک استفاده کنید. ممکن است برای پوستهای خیلی خشک، استفاده از روغنها بهتر باشد چون بیشتر از کرمها یا لوسیونها بر روی پوست میمانند و از تبخیر آب پوست جلوگیری میکنند. زمانی که هوا سرد و خشک است، ممکن است نیاز باشد که چند بار در روز از مرطوبکننده استفاده کنید.
» پوست خود را در معرض مقادیر کمی از نور خورشید قرار دهید: قرار گرفتن در معرض مقادیر کمی از نور خورشید ممکن است باعث بهبود پسوریازیس شود اما مقادیر زیاد آن ممکن است باعث ایجاد یا بدترشدن علائم شده و احتمال ابتلا به سرطان پوست را بالا ببرد. پیش از استفاده از این روش با پزشک خود مشورت کنید مدت زمانی که زیر نور خورشید بودید را ثبت کنید و بر روی نواحی از پوست که تحت تأثیر پسوریازیس قرار نگرفتهاند از ضد آفتاب استفاده کنید.
» در صورت امکان از عوامل محرک پسوریازیس دوری کنید: ممکن است محرکهایی وجود داشته باشند که باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند. در این صورت آنها را پیدا کرده و سعی کنید از آنها دوری کنید یا جلوی آنها را بگیرید. عفونتها، آسیبهای پوستی، استرس، مصرف سیگار و قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت زیاد ممکن است باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند.
» از مصرف الکل خودداری کنید: مصرف الکل ممکن است باعث کاهش اثربخشی برخی از درمانهای مورد استفاده در پسوریازیس شود. اگر مبتلا به پسوریازیس هستید، از مصرف الکل خودداری کنید یا سعی کنید مصرف آن را محدود کنید.
احتمال ابتلا به بیماریهای دیگر
در بیماران مبتلا به پسوریازیس احتمال ابتلا به بیماریهای زیر افزایش مییابد:
» آرتریت پسوریاتیک: این مشکل یکی از پیامدهای ناشی از پسوریازیس بوده و میتواند باعث آسیب به مفاصل شود. در برخی موارد عملکرد مفاصل به طور کلی از دست میرود که ممکن است ایجاد ناتوانی کند.
» مشکلات چشمی: برخی از اختلالات چشمی مثل التهاب ملتحمه (کانژاکتیویت)، التهاب پلکها (بلفاریت) و التهاب بافت میانی چشم (یووئیت) در افراد مبتلا به پسوریازیس شایعتر است.
» چاقی: در افراد مبتلا به پسوریازیس به خصوص در افراد مبتلا به نوع شدید آن احتمال وجود چاقی بیشتر است. البته نحوه ارتباط چاقی و پسوریازیس با یکدیگر مشخص نیست. از یک طرف به نظر میرسد به دلیل احتمال وجود التهاب در افراد با وزن بالا ممکن است چاقی در بروز پسوریازیس نقش داشته باشد. ازطرف دیگر احتمال دارد به دلیل کاهش فعالیت افراد در اثر ابتلا به پسوریازیس، افزایش وزن و چاقی در آنها مشاهده شود.
» دیابت نوع 2: احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 در افراد مبتلا به پسوریازیس افزایش مییابد. هرچه شدت پسوریازیس بیشتر باشد، این احتمال نیز بالا میرود.
» فشار خون بالا: در افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بروز فشار خون بالا، افزایش مییابد.
» بیماریهای قلبی-عروقی: در افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بروز بیماریهای قلبی-عروقی دو برابر افرادی است که به این بیماری مبتلا نیستند. لازم به ذکر است، بیماری پسوریازیس و برخی داروهایی که برای درمان آن استفاده میشود نیز باعث افزایش احتمال بروز علائمی مثل سکته مغزی، ضربان قلب نامنظم، کلسترول خون بالا و گرفتگی عروق میشود.
» سندرم متابولیک: در سندرم متابولیک فشار خون بالا میرود، انسولین خون افزایش مییابد و میزان کلسترول غیرطبیعی است. این سندرم باعث افزایش احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی میشود.
» سایر بیماریهای خود ایمنی: احتمال بروز بیماری سلیاک، اسکلروز و بیماری التهابی روده (بیماری کرون) در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر است.
» بیماری پارکینسون: احتمال ابتلا به این بیماری مزمن عصبی در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر است.
» بیماری کلیوی: پسوریازیس متوسط تا شدید با افزایش احتمال بیماری کلیوی مرتبط است.
» مشکلات روحی-روانی: پسوریازیس همچنین ممکن است کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری همچنین با افسردگی و کمبود اعتماد به نفس در ارتباط است. همچنین ممکن است فرد از حضور در اجتماع اجتناب کند.
لینک مقاله به زودی درج می شود | لینک مقاله به زودی درج می شود
لینک مقاله به زودی درج می شود | لینک مقاله به زودی درج می شود
لینک مقاله به زودی درج می شود | لینک مقاله به زودی درج می شود
لینک مقاله به زودی درج می شود | لینک مقاله به زودی درج می شود
لینک مقاله به زودی درج می شود | لینک مقاله به زودی درج می شود
سازگاری با بیماری پسوریازیس
مقابله با/تحمل بیماری پسوریازیس میتواند سخت باشد به خصوص اگر نواحی زیادی/گستردهای از بدن یا نواحی از بدن که در معرض دید سایر افراد است مثل دستها یا صورت درگیر شود.
ماهیت دائمی و مزمن و یا مقاوم بیماری و چالشهایی که برای درمان آن وجود دارد نیز به مشکلات افراد اضافه میکند.
روشهای زیر در تحمل بهتر بیماری و احساس کنترل داشتن بر روی بیماریتان کمک کننده هستند:
» آموزش ببینید: تا میتوانید در مورد بیماری و درمانهای موجود اطلاعات کسب کنید. محرکهای احتمالی بیماری را بشناسید تا بهتر بتوانید از عود بیماری جلوگیری کنید. به اطرافیان نیز از جمله خانواده و دوستان خود آموزش دهید تا بتوانند مشکلات شما را درک کرده و در مقابله کردن با بیماری، شما را حمایت کنند.
» به توصیههای پزشک خود عمل کنید: در صورتی که پزشک توصیه به روش درمانی یا تغییر خاصی در سبک زندگی کرده است، حتماً آنها را اجرا کنید و سوالات خود را از او بپرسید.
» یک انجمن حمایتی پیدا کنید: سعی کنید به یک انجمن حمایتی که در آن افراد مبتلا به این بیماری عضو هستند و درک میکنند که با چه مشکلاتی مواجه هستید بپیوندید. درمیانگذاشتن تجربیات و مشکلات و معاشرت با سایر افرادی که مشکلات مشابهی دارند، می تواند برای شما تسکیندهنده باشد.
از پزشک خود در مورد انجمنهای حمایتی پسوریازیس اطراف شما یا انجمنهای آنلاین سوال کنید.
» در صورت نیاز ضایعات پوستی را بپوشانید: مواقعی که به خاطر ظاهر خود احساس خجالت می کنید، ضایعات پسوریازیس را با لباس یا لوازم آرایشی پوشاننده مثل یا کانسیلر بپوشانید.این محصولات میتوانند قرمزی و پلاکهای پسوریازیس را مخفی کنند. البته ممکن است باعث تحریک پوستی نیز بشوند و نباید بر روی زخمهای باز، بریدگیها یا ضایعات بهبود نیافته استفاده شوند.